Bij deze opdracht de bedoeling was een ruimte ontwerpen om te kunnen slapen,zitten en staan.
Ik heb gekozen voor een futuristische model zodat ik makkelijker met
grenzen kan spelen en een toegankelijke beeld van een kamer weergeven.
Een combinatie van zwart en wit als drager van het interieur. Een terechte keuze want deze elementaire kleuren vullen elkaar fantastisch aan.
Het stoere van zwart in combinatie met de
luchtigheid van wit zorgt voor een unieke en contrasterende
combinatie
Door aluminium toe te voegen krijgt de ruimte meer dynamiek en kunnen vlakken makkelijker ingedeeld worden.
Zwarte tinten gebruik je best met mate om te voorkomen dat de ruimte beklijvend aanvoelt.
Dit concept, gebaseerd op de bijzonder rijke Iraanse cultuur waarin oude en moderne elementen samenvloeien.
Zo versmelten de klassieke Perzische cultuur uit de Oudheid, de
islamitische cultuur die de Arabieren importeerden en de moderne
westerse beschaving in mijn ontwerp tot één alomvattend paradigma.
Met de houtpartikels probeer ik het universele open gevoel van warmte, esthetiek en authenticiteit op te roepen.
Onze opdracht was om een object te ontwerpen
dat lichtgevend of licht van het gewicht was.
De maquette is in drie delen gemaakt die open kunnen.
Het licht object is namelijk 35cm lang en 24cm hoog.
Wanneer je gebruikmaakt van felle kleuren en opvallende materialen zoals hout en metaal kan beton erg aanwezig zijn zonder storend over te komen.
De keukenkasten kregen opvallende kleuren zoals rood en geel.
Boven in de living geeft de combinatie van
beton,hout en veel licht wondermooie resultaten.
De grijze vloer zorgt voor een geborgen sfeer en gaat bijdragen tot het ruimtelijk effect van het zwart dat erg stijlvol is. De natuurlijke structuur van het hout zorgt voor een subtiele kleurnuance en
voorkomt dat het geheel steriel zou overkomen.
ons zitmeubel is vertrokken uit de vorm van het bijgebouw naast het nieuwe gerechtsgebouw Rabot.
Lang, smal, strak, toegankelijk, modern, sterk, scherp, koud zijn allemaal eigenschappen die wij kunnen zien wanneer wij naar het gebouw kijken.
Wij hebben vooral geprobeerd het sterke karakter van het gebouw te respecteren.
Symmetrische gaten van het beton hebben ons geholpen om het gevoel van de orde en toegankelijkheid in een eenvoudige manier versterken.
Een mooie combinatie van nieuwe en ambachtelijke technieken wordt weergegeven waar 3 materialen samenkomen.
De nieuwe scenografie van het Damiaancentrum houdt ons een spiegel voor en doet ons stilstaan hoe wij omgaan met ons verleden en onze gedachten. We weten dat reflecteren een denkproces is maar reflectie is meer dan alleen een beeld van zichzelf. De materiële vormgeving van de ruimte zorgt voor een heldere en lange beeld die op een heel rustige manier mogelijkheden biedt voor een geduldige bezoek. De presentatie van de werken legt kruislingse
overeenkomsten tussen de verschillende objecten. De werken vullen elkaar aan door
zich van elkaar te onderscheiden.
De loopbaan concept kan gezien worden als de metafoor van een rivier, waar de twee ruimtes boten voorstellen die door de stroom bij elkaar worden gedreven.
Vorm komt voort uit functie.
Dat moet niet op een geforceerde manier gebeuren maar het is wel noodzakelijk om het interieur een uitstraling te geven dat in functie van het gebouw al aanwezig is.
Mijn idee of ontwerp legt een sterke nadruk op verticaliteit door gebruik te maken van zwevende vlakken. Voordeel hiervan is dat je altijd een mooi zicht op de stad hebt.
Wat meteen opvalt, zijn de grote raamoppervlakken. De bedoeling is om extra veel licht door te laten. Daglicht heeft immers een gunstig effect op de menselijke psyche. Een ruimte waar veel daglicht binnen valt wordt als groter,ruimer ervaren dan een ruimte waar weinig of geen daglicht aanwezig is.
Als bron hiervoor had ik de uitvoeringstekeningen in Vectroworks formaat.
Eesrte maquette was van beton en ik was bijna twee weken bezig, een maquette van
trappenhal met geprefabriceerde betonnen trappen.
Het maken van een goede beton mal is essentieel voor een mooi eindproduct.
Niet alleen moest ik ons ontwerp volledig in het negatief uitdenken ook was het ontwerpen van een bekisting hier een belangrijk onderdeel van.
De Tweede maquette werd gemaakt van de tankruimte, die de grootste en
belangrijkste ruimte van de brouwerij is, op schaal 1/20.
De bedoeling was om de lichtarmaturen in de ruimte te installeren.
Zo wouden wij testen hoe wij met de spiegels en weerkaatsing de tanks konden verlichten.
Op basis van mijn observatie van de galerij Ravenstein viel het mij op dat enkel de ruimte onder de koepel in de Galerij de aandacht trekt en voor de rest functioneert ze voornamelijk als passage zone.
Daarom denk ik dat het gebouw nieuw leven nodig heeft.
Voorbijgangers moeten geprikkeld worden om er even halt te houden en het complex te
taxeren, want Ravenstein is niet alleen een prachtige locatie om te zien, het is ook een
functionele ruimte om in te werken of om er af te spreken.
Om nieuw leven in het gebouw te kunnen blazen is een innovatief project essentieel. Kunst in de openbare ruimte is een beproefde manier om bezoekers, gevraagd of ongevraagd, in contact te brengen met elkaar, kunst en de kunstenaars.
Kunst geeft ons leven kleur en zin, houdt ons een spiegel voor en verenigt. Het vormt
bovendien voor velen van ons ook een bron van inkomen en werk.
Tegelijkertijd heb ik geprobeerd het gebouw te respecteren en gebruik te maken van de mooie
ruimte onder de koepel. Het licht, zicht en de uitgestrekte hoogte van die ruimte, spreken mij immers het meeste aan.
Ik heb deze impressie vertaald in een transparante installatie in het hart van het gebouw, net daar waar kunstenaars en mensen elkaar ontmoeten.
Het hoogteverschil tussen de Bozar en de galerij zette mij aan denken een verbinding te
creëren tussen de verschillende verdiepingen om een nieuw zicht en perspectief aan te
bieden en tegelijkertijd een nieuwe circulatie in het gebouw creëren.
Onze constructie bestaat uit een gewapende betonnen raster. Dat raster wordt opgehangen met kabels aan vier kolommen. De kabels worden aan het raster bevestigd door ze doorheen een ijzeren plaatje te halen. Die plaatjes zijn gelast aan de wapening. Hierdoor kunnen ze niet loskomen van het raster zelf. In het betonnen raster wordt glas bevestigd. De vier kolommen waaraan het raster ophangt staat niet perfect verticaal maar onder een licht hoek.
zeilenbau: 16,50 m x 11,60 m (aaneengesloten bebouwing - 2 gevels)